Vervelend dat bonuskinderen spullen vergeten? 'Ga zelf maar in twee huizen wonen en een dubbel leven leiden'
In dit artikel:
Suzanne (41), bonusmoeder van een meisje van 7 en een jongen van 10 die tien minuten bij haar vandaan wonen, vroeg zich af hoe om te gaan met het steeds vergeten van spullen bij wisselmomenten. Gymtas, knuffel of huiswerk: het kost haar en haar partner energie en leidt tot stress en irritatie. Stiefexpert Marieke Jansen gaf advies, en op social media reageerden veel lezers met uiteenlopende oplossingen en ervaringen.
Lezers benadrukken praktische routines: meerdere reacties raden aan om de spullen de avond van tevoren klaar te leggen en samen met het kind een checklist af te werken, waarbij jongere kinderen veel hulp nodig hebben en oudere kinderen worden betrokken bij het inpakken. Een andere veelgehoorde tip is het aanschaffen van dubbele essentiële spullen (bijv. twee setjes gymkleding) om het pendelen makkelijker te maken en gedoe te voorkomen.
Sommigen pleiten voor duidelijke grenzen: laat kinderen wennen aan de consequentie dat ouders niet altijd terugrijden om vergeten spullen te halen, zodat ze zelf verantwoordelijkheid leren. Andere ouders kiezen juist voor ruimhartigheid en flexibiliteit: één lezeres vertelt dat haar ex en zij hun dochter altijd welkom laten en soms gewoon even langsgaan om iets te brengen, waarna ze er samen om kunnen lachen.
Er zijn ook praktische, creatieve oplossingen: een buitenbox of krat waar vergeten spullen in worden gelegd en die de andere ouder kan ophalen, of vaste afspraken zoals elkaar bellen/appen bij iets vergeten. Een paar reacties wijzen op bredere alternatieven zoals birdnesting — waarbij de kinderen blijven en ouders afwisselen — om het pendelen volledig te vermijden.
De commentaren illustreren twee stromingen: praktische maatregelen (lijstjes, dubbele spullen, krat, ouders controleren) versus een meer tolerant, empathisch perspectief dat de stress voor kinderen wil beperken en co-ouderschap als gezamenlijke verantwoordelijkheid ziet. Als toevoeging: in stap- en co-ouderschapspraktijken werkt meestal een mix van voorspelbare routines, heldere afspraken en wederzijds begrip het best om herhaald vergeten te verminderen zonder de relatie met de kinderen te belasten.