Twee of toch drie kinderen? Voor Sulaika (31) is de keuze overduidelijk

In dit artikel:

Sulaika besloot na een zware tweede zwangerschap en een diepe postnatale depressie dat er geen derde kindje komt. Haar eerste zwangerschap ervoer ze als een “roze wolk”, maar de tweede was loodzwaar; na de geboorte van haar zoon verslechterde haar mentale toestand en toen haar partner weer aan het werk ging, huilde ze dagenlang. “Ik voelde mij niet sterk genoeg om voor twee kinderen te zorgen,” zegt ze over die periode.

Vijf weken na de bevalling begon ze, uit afkeer van voorgeschreven antidepressiva, met zelfgevonden supplementen. Zij ervoer binnen een week verbetering, maar het kostte meer dan een jaar voordat ze zich echt beter voelde. Samen met haar man—die ook zorgen had over haar herstel en over de houdbaarheid van een derde zwangerschap—besloot ze dat twee kinderen voor hun gezin nu de beste keuze is.

Hoewel ze soms bij het vasthouden van een baby even wegdroomt, keert die gedachte snel terug naar de realiteit van wat zij en haar gezin aankunnen. Omstanders gaan vaak automatisch uit van een derde kind, maar als ze uitleggen waarom ze dat niet willen, tonen de meeste mensen begrip. Sulaika benadrukt dat ze zich gelukkig voelt met twee gezonde kinderen en dat het uiteindelijk draait om luisteren naar je eigen gevoel en grenzen.