Tara: 'Tijdens de bevalcursus leerden ijsklontjes me dat ik geen doorzetter ben'

In dit artikel:

Tegen het einde van haar zwangerschap schreef Tara (31) zich met haar vriend in voor een bevalcursus, in de hoop vooral dat hij zou leren haar onderrug te masseren tijdens de weeën. In plaats van veel partneroefeningen kreeg ze één zwangere vrijwilliger die met doeken werd gedemonstreerd; haar eigen partner kreeg geen kans om massagetechnieken op haar uit te proberen.

De belangrijkste oefening was verrassend fysiek: alle deelnemers pakten ijsblokjes uit een emmer en moesten die lange tijd vasthouden — eerst met een gebalde vuist, daarna alleen op de handpalm — om te ervaren dat spanning de pijn verergert. De begeleidster gebruikte dit als metafoor voor ontspannen versus gespannen bevallen. Er werd zelfs een wedstrijd gehouden wie het ijs het langst kon vasthouden; Tara gaf vroeg op en concludeerde dat ze geen doorzetter is als ze al hoogzwanger last heeft van ongemak.

Tara beschrijft de les met een ironische toon: de ijs-oefening leidde juist af en stelde niet volledig gerust over wat ze van een partnergerichte cursus had verwacht. Ze had liever geoefend met massages en droomde stiekem van een badbevalling. Het stukje is een persoonlijke observatie over verwachtingen van zwangerschapsvoorbereiding en de uiteenlopende manieren waarop cursussen pijnmanagement proberen over te brengen. Haar boek "Blender zonder deksel: eerlijke verhalen over het ouderschap" is nu verkrijgbaar; ze is moeder van dochter Rosie (2).