Saar en haar dochter maken veel ruzie: 'Ze schreeuwde dat ze dood wilde en ik riep dat ze een rotkind was'

In dit artikel:

Saar is getrouwd en moeder van een zoon en een tienjarige dochter die haar veel zorgen baart door voortdurend tegen te sputteren en met grote mond en ruzies te reageren. Het conflict speelt al jaren: sinds peuter­tijd vertoont het meisje extreem eigenzinnig gedrag (op een schuur klimmen en moeder wegtrappen), kiest ze consequent haar eigen kleding en kapsel, en veroorzaakt ze regelmatig ruzies thuis en op school. Voorbeelden uit het afgelopen jaar variëren van een woede-uitbarsting tijdens een vakantie—waarbij ze schreeuwde dat ze niet meer wilde leven—tot het beledigen van buurtbewoners en het weigeren fruit mee te nemen naar school, wat in huis tot escalaties leidde.

Saar worstelt met tegenstrijdige gevoelens. Ze wil haar dochter grenzen leren en haar behoeden, maar ziet ook de unieke, soms grappige kanten van het kind en vreest dat harde aanpak een contactbreuk zal veroorzaken. Veranderingen in de sociale kring van haar dochter (vertrokken buurgezinnen) en een incident in de klas kunnen hebben bijgedragen aan de onrust. Een jong welzijnswerker noemde de dochter ongelukkig; dat leidde naar een psycholoog. Drie gesprekken met die hulpverlener brachten voor even verlichting: openheid van Saar verbeterde het contact en gaf een fragiel nieuw evenwicht.

Toch is Saar bang voor de toekomst — met de naderende puberteit vreest ze dat impulsiviteit moeilijker te sturen wordt en dat risico’s zoals alcohol of drugs problematisch kunnen worden. Tegelijkertijd voelt ze weerstand tegen overdiagnoses en labels, en neemt ze voorlopig afstand van verder psychologisch onderzoek. Haar huidige besluit: proberen los te laten, de sterke kanten van haar dochter meer te zien en haar de ruimte geven om zichzelf te zijn, terwijl ze alert blijft op signalen dat professionele hulp alsnog nodig is. Dit verhaal verscheen eerder in Kek Mama.