Patrick: 'Waarom ik iedere scheidende ouders birdnesting zou aanraden'
In dit artikel:
Patrick (54), romanschrijver en freelance tv-redacteur met vijf kinderen en een internationaal woonverleden, beschrijft in zijn column hoe hij en zijn tweede ex kozen voor birdnesting na hun scheiding: de kinderen blijven in het vertrouwde huis, de ouders wisselen van plek. Het doel was duidelijk — geen koffertjes, geen zoekgeraakte knuffels of schooltassen en geen onrust bij de kinderen — maar de uitvoering vroeg om aanpassing.
In de eerste periode voelde hij zich voortdurend onderweg: spullen vergeten, ongemakkelijke momenten en het leven van ouder worden ingebed in een koffer. Toch bleek het systeem precies te doen wat het moest: de kinderen merkten weinig van de breuk omdat hun kamers, bedden en dagelijkse routines ongewijzigd bleven. Die stabiliteit gaf hen ruimte om te rouwen zonder dat alles om hen heen werd opgeschud.
Voor ouders is birdnesting volgens Patrick topsport. Het vereist intensief delen van tijd, ruimte en huishoudelijke voorzieningen, en leidt soms tot kleine, schrijnende komedietjes — van verdwenen ijs tot achtergebleven avocado’s — die laten zien hoe verweven het leven nog is. Uiteindelijk schakelden ze over op een week-op-week-af‑regeling, waardoor hij zowel zijn reistas als zijn hoofd weer kon ordenen.
Het belangrijkste resultaat was echter moreel: het gedeelde huishouden dwong tot volwassen gedrag; als je samen de koelkast gebruikt kun je niet eeuwig in oude verwijten blijven hangen. Patrick zou de keuze opnieuw maken. Birdnesting gaf zijn kinderen een zachte landing in een harde verandering en leerde de ouders omgaan met loslaten en voortbewegen. Uiteindelijk ontdekte hij ook iets positiefs aan dat “kofferleven”: het maakt je lichter — letterlijk en figuurlijk — en houdt het huis als gezamenlijke plaats vol herinnering, soms met nog precies genoeg ijs in de vriezer.