Patricia: "Op uw leeftijd weet ik niet in hoeverre het nog zin heeft om dit allemaal aan te pakken', zegt de plastisch chirurg'

In dit artikel:

Radiopresentator en columniste Patricia van Liemt beschrijft twee persoonlijke ervaringen die laten zien hoe seksisme en medische autoriteit de autonomie van vrouwen op borstkundeniveau ondermijnen. Recent ging een vriendin van haar, na vier maanden wachten, naar een jonge plastisch chirurg in Amsterdam-Zuid voor controle van oude borstimplantaten. De arts stelde vragen over haar relatiestatus en kinderen en concludeerde dat haar leeftijd maakte dat het niet “de moeite waard” was om ingrepen te overwegen; uiteindelijk liet zij zich overtuigen tot een scan, die niets bijzonders aantoonde en het advies gaf niets te doen. Van Liemt bestempelt de houding van de chirurg als pure seksistische blik met een vleugje medische gaslighting: de waarde van de vrouw werd niet aan haar eigen wensen maar aan het oordeel van de arts gekoppeld.

Ze put ook uit een eigen herinnering van ongeveer vijfentwintig jaar geleden, toen ze haar implantaten na een jaar weer liet verwijderen omdat ze er niet goed mee voelde. Ook toen moest ze smeken voordat de chirurg haar wens respecteerde; hij reageerde boos, voelde zich persoonlijk beledigd en rekende een forse rekening. Die ervaring liet haar onzekerheid achter over wie het recht heeft beslissingen over een vrouwelijk lichaam te nemen.

Van Liemt brengt hiermee een groter probleem onder de aandacht: het ‘male gaze’ dat in spreekkamers voortleeft en waarbij artsen, onbewust of niet, bepalen wat vrouwelijkheid of schoonheid betekent en wanneer die “eindigt”. Ze wijst erop dat dit schadelijke gevolgen heeft voor vrouwen die bijvoorbeeld borsten verloren hebben door ziekte of die van nature kleine borsten hebben. Haar oproep is duidelijk: patiënte‑autonomie moet gerespecteerd worden en de macht van de witte jas mag geen vrijbrief zijn om persoonlijke oordelen te vellen.

Als extra context: patiënten die zich benadeeld voelen kunnen een klacht indienen bij de medische tuchtrechter; het verhaal illustreert waarom zulke routes en meer aandacht voor genderbewustzijn in de zorg noodzakelijk zijn.