Patricia: 'In mijn dromen had ik rond mijn veertigste nog een derde surprise-baby gekregen'

In dit artikel:

Patricia van Liemt, radiomaker, schrijver en moeder van twee dochters (15 en 12), beschrijft het moment waarop ze definitief afscheid neemt van de mogelijkheid om nog zwanger te worden. Al vanaf haar late twintigste bleek vruchtbaarheid een strijd: dankzij IVF kreeg ze uiteindelijk twee kinderen. Daarna liet ze anticonceptie vaak liggen in de stille hoop dat er toch nog een onverwachte zwangerschap zou komen — een droombeeld van een derde, een zoon die “de cirkel rond” zou maken.

Twee jaar geleden scheidde ze; later ontstond er weer een leuke klik met een man uit haar werk, waardoor haar hoop even opflakkerde. Toch won de realiteit: in haar middenveertigheid begonnen tekenen van de perimenopauze en flinke bloedingen, en haar gynaecoloog stelde deze week voor om een lichte pil te starten als behandeling. Voor haar voelt die beslissing als het definitieve einde van een periode die haar vrouw-zijn mede heeft bepaald. Naast rationele acceptatie is er rouw: het verdriet om nooit meer die stille verwachting te ervaren, om geen gender-reveal te houden en om het verlies van een mogelijk onverwacht nieuw leven.

Ze erkent ook de positieve kanten — de vrijheid die oudere kinderen geven — maar spreekt eerlijk over het gemis van het moederhart dat nog verdrietig is. Praktisch betekent het dat ze bij de eerstvolgende menstruatie opnieuw hormonen zal slikken om klachten te verminderen. Ze sluit af met een luchtige waarschuwing: ontmoetingen met haar kunnen vanaf nu betekenen dat ze aan de pil zit, in de overgang is, of allebei.

Kort extra context: perimenopauze is de overgangsfase voorafgaand aan de definitieve menopauze, vaak gekenmerkt door onregelmatige menstruaties en hormonale klachten; een lage-dosis hormonale pil kan deze symptomen en bloedingsproblemen tijdelijk reguleren.