Opgebiecht: 'Ik vind het zó gênant dat mensen dit op mijn leeftijd nog aan me vragen'

In dit artikel:

Charlotte (32), getrouwd en moeder van de eenjarige Fréderique, beschrijft in de rubriek ‘Opgebiecht’ hoe vaak ze nog steeds voor minderjarig wordt aangezien. Hoewel ze al twaalf jaar op zichzelf woont en teamleider is, wordt ze meerdere keren per jaar gevraagd haar legitimatie te tonen — zelfs op een festival vorig jaar — en dat ervaart ze als pijnlijk en vernederend: “Het is zó gênant,” zegt ze.

Het probleem speelt niet alleen bij kassa’s: klanten en verkopers behandelen haar soms neerbuigend op werk en in de winkel, in Jip-en-Janneke-taal, omdat men lijkt te denken dat ze “net komt kijken”. Het ergste zijn mensen die aan haar deur vragen: “Zijn je ouders thuis?”, ook toen ze hoogzwanger was of met haar baby in de kinderwagen liep. Eén voorbijganger mumde zelfs iets over “tienermoeders” toen Charlotte 31 was — een ervaring die haar diep raakt.

Charlotte ziet er inderdaad jong uit, maar beschouwt dat niet als compliment; de voortdurende twijfel aan haar volwassenheid levert praktische en emotionele hinder op: ze moet zich steeds verdedigen tegen vooroordelen en heeft op haar werk soms moeten aantonen dat ze serieus genomen moet worden. Haar verhaal illustreert hoe een jong uiterlijk kan leiden tot stigmatisering en verminderde autonomie, zelfs bij mensen met vaste verantwoordelijkheden en gezinnen.