Minimalistische moeder Rosanna: 'Met Sinterklaas voel ik me elk jaar schuldig, mijn kinderen denken dat ze niet lief genoeg zijn'

In dit artikel:

Rosanna voedt haar kinderen stevig minimalistisch op: weinig spullen, rust en investeren in belevenissen in plaats van in speelgoed. Die aanpak werkt het hele jaar, maar valt ieder december onder druk door Sinterklaas- en kersttradities. Op school, in reclames en bij vriendjes ontstaan vergelijkingen die haar kinderen (3 en 5 jaar) onzeker maken; ze vragen waarom zij niet zulke stapels cadeaus krijgen en of ze dan niet lief genoeg zijn.

Die sociale druk ervaart Rosanna als zwaar en leidt ieder jaar tot schuldgevoelens. Het contrast wordt extra duidelijk wanneer buurkinderen met dure spullen thuiskomen — voorbeelden als een iPad of step brengen vragen en jaloezie teweeg. Rosanna probeert deze gevoelens te pareren door uit te leggen dat haar gezin kiest voor cadeau’s die samen doen en herinneringen opleveren, omdat die waardevoller zijn dan materiële spullen. Ze hoopt dat het makkelijker wordt zodra de kinderen niet meer in Sinterklaas geloven, zodat het feest minder materialistisch kan blijven zonder hen te kwetsen. Haar standpunt is helder: ze wil niet meedoen aan massaconsumptie enkel omdat dat van ouders maatschappelijk verwacht wordt.

Context: de Nederlandse decembertradities (pakjesavond en kerst) zetten veel gezinnen voor dezelfde keuze tussen ervaring en consumptie, en zoeken naar manieren om sociale vergelijking te verminderen.