Milou: 'We komen altijd te laat op school, omdat mijn dochter elke ochtend hysterisch wordt'

In dit artikel:

Milou en haar partner Derk hebben een dochter van zes, Felicia, die elke ochtend in tranen eindigt vanwege haar kledingkeuze. Wat eerst werkte — ’s avonds alvast een setje klaarleggen — loopt nu uit op heftig verzet: Felicia trekt kleding uit na het bekijken in de spiegel, wijzigingssessies kunnen twintig keer plaatsvinden en leiden ertoe dat het gezin structureel te laat op school komt. Vroeg opstaan helpt niet; de driftbuien blijven lang aanhouden.

De situatie staat niet op zichzelf in het gezin. Milou beschrijft een zware zwangerschap met hyperemesis gravidarum en opname in het ziekenhuis, een traumatische bevalling met spoedkeizersnede en een huilbaby, waarna zij een postpartumdepressie ontwikkelde. Volgens haar is Felicia van jongs af aan een pittig kind geweest: als peuter en kleuter had ze al frequente, heftige buien en het gezin heeft eerder pedagogische hulp ingeschakeld. Hoewel Milou kinderen hun autonomie wil geven, ervaart ze de huidige kledingsdrama’s als extreem belastend en overweegt ze opnieuw professionele hulp als het niet voorbijgaat.

De tekst plaatst dit voorbeeld in een bredere context: veel ouders herkennen dat kinderen gevoelig kunnen zijn voor kleding die niet goed zit, maar bij sommige kinderen gaat dat verder en kan kleine tekstuur-, stiksel- of geurproblemen tot paniek leiden. Als illustratie wordt verwezen naar een ander geval van een vijfjarige jongen bij wie ongemakken aan sokken en ondergoed escaleerden tot grote zorg op school. De reportage benadrukt zowel de emotionele tol voor ouders als de mogelijke noodzaak van gespecialiseerde begeleiding bij aanhoudende sensorische of gedragsproblemen.