Marjolein is moeder in een rolstoel: 'Tuurlijk baal ik soms, maar het heeft ook voordelen'
In dit artikel:
Marjolein (37) uit Nijmegen combineert een druk gezinsleven en een opleiding tot GGZ-psycholoog met het ouderschap van twee jonge kinderen terwijl zij al twintig jaar in een rolstoel zit door het Ehlers-Danlos Syndroom (EDS). Door deze bindweefselziekte zijn haar gewrichten extreem soepel en lopen of langere stukken staan kost haar veel energie; bij overbelasting moet ze soms dagen herstellen. Er bestaat geen medicijn voor EDS, maar fysiotherapie helpt haar spieren sterk te houden.
Tot 2020 was Marjolein professioneel rolstoeltenniser; nu ligt haar focus op gezin, werk en hobby’s zoals lezen en kinderkleding naaien. Ze benadrukt dat fysieke beperkingen het ouderschap niet per se in de weg hoeven te zitten: “Een rolstoel hoeft absoluut geen belemmering te zijn in het ouderschap.” Praktische aanpassingen thuis en onderweg maken veel mogelijk. Voorbeelden zijn bedjes met deurtjes en een commode met twee hoogtes zodat zij kan zorgen voor de kinderen, draaibare autostoelen die het in- en uitladen vergemakkelijken, en een aangepaste box toen de kinderen kleiner waren. Ook neemt ze deel aan opvang- en schoolactiviteiten en kan zij bijvoorbeeld autoritten overnemen bij uitstapjes.
Marjolein beschrijft hoe beperkingen soms vragen om creativiteit: ze kan niet altijd achter een peuter aanrennen of in zand naar een schommel rijden, maar ze vindt oplossingen zoals zelf in de ballenbak gaan of kinderen aanmoedigen zelf iets te proberen. Ze ziet juist dat die situatie de zelfstandigheid en het zelfvertrouwen van haar kinderen kan versterken. Tegelijk erkent ze de frustrerende momenten — vooral de praktische obstakels zoals zand op het strand — en roept ze op om hulp te accepteren wanneer nodig: dat maakt je geen slechtere ouder.
Zichtbaarheid van ouders met een lichamelijke beperking is voor haar belangrijk. Hoewel zij zelf weinig vooroordelen ervaart en duidelijk communiceert over haar grenzen, weet ze dat anderen met zwaardere beperkingen meer tegenwind krijgen. In Nederland hebben ruim een miljoen mensen een lichamelijke handicap en stemmen steeds meer ouders met een beperking hun ervaringen af en delen die, onder meer in het boek Wij doen het ook!, over kinderwens, zwangerschap en opvoeden met een handicap.
Marjolein benadrukt dat ouderschap niet om perfectie draait maar om betrokkenheid: je hoeft niet alle taken zelf te doen, ieder gezin ontwikkelt eigen oplossingen, en liefde en aanwezigheid zijn wat kinderen het meest nodig hebben. Het artikel verwijst ook kort naar een ander voorbeeld, Simone, die met het syndroom van Usher langzaam blind en doof wordt, als illustratie dat gelukkig ouderschap met een beperking goed mogelijk is.