Lisa heeft een polyamoreuze relatie: 'Onze kinderen zijn er de dupe van'
In dit artikel:
Lisa woont samen met Joost en Laura in een meerpersoonsrelatie die inmiddels acht jaar duurt en vijf kinderen heeft. Wat begon als een hechte vriendschap — Lisa ontmoette het stel tijdens een kerstborrel — groeide geleidelijk uit tot liefde tussen drie mensen. Na veel praten en grenzen aftasten bepaalden zij gezamenlijk hoe intimiteit en gezinsleven vorm kregen: een kingsize-bed om met z’n drieën te slapen, een extra bed op zolder voor als twee partners privacy willen, en duidelijke afspraken over betrokkenheid en ruimte.
De gezinssamenstelling is praktisch ingericht: Lisa en Laura werken beide parttime waardoor opvangdagen beperkt blijven, Joost werkt fulltime en is ’s avonds en in het weekend beschikbaar. Ouderlijke taken zijn verdeeld, ieder heeft vaste rollen (Joost neemt zaterdagochtendactiviteiten voor zijn rekening, er is een gehecht ritueel rond wie nachtdienst heeft) en alle bevallingen en de eerste jaren van opvoeden werden gezamenlijk gedragen. Toch levert de situatie ook emotionele spanningen op. Lisa ervaart soms jaloezie, vooral als andere partners fysiek dichtbij haar kinderen zijn, en ze worstelt met het evenwicht tussen haar eigen ouderschap en de invloed van Laura en Joost.
De relatie stuit op veel onbegrip en vijandigheid in de buurt en op schoolpleinen. Sinds de komst van kinderen veranderde de houding van omwonenden: anonieme brieven met beledigingen, vernieling van het huis met verf, en meldingen aan het consultatiebureau kwamen voor. De oudste dochter wordt op school gepest; mede daardoor kiest het gezin vaak voor terughoudendheid in sociale situaties, ze vermijden dorpsfeesten en houden de contacten klein om escalatie te voorkomen. Lisa noemt dat pijnlijk: ze wilde dat anderen zouden zien dat hun kinderen liefdevol worden opgevoed, maar de negatieve reacties maken het gezin extra gesloten.
Binnen Lisa’s familie is de reactie gemengd maar overwegend verdraagzaam: sommige familieleden accepteren het zolang Lisa gelukkig is, anderen vermijden het onderwerp. Een tante of oud‑oma toonde afstand, maar openbare confrontaties bleven beperkt. De grootste zorg bij Lisa is het effect op de kinderen: zij hebben deze relatie niet gekozen en kunnen opgroeien met vooroordelen en pesterijen. Tegelijkertijd ervaart zij trots en dankbaarheid over het hechte netwerk dat zij samen hebben gebouwd; liefde en praktische steun kenmerken volgens haar het dagelijkse leven in het huishouden.
Belangrijke thema’s die uit het verhaal naar voren komen zijn de dagelijkse organisatie van een meerouderschapsgezin, emotionele complexiteit binnen polyamoreuze structuren (zoals jaloezie en behoefte aan individuele aandacht), en de maatschappelijke reactiekracht op afwijkende relatievormen. Het artikel toont zowel de voordelen — extra handen, gedeelde verantwoordelijkheid en intensieve betrokkenheid bij de kinderen — als de prijs van maatschappelijke stigmatisering: isolatie, conflicten rondom kinderopvang en onderwijs, en de voortdurende zorg om de sociale ontwikkeling van de kinderen. Lisa besluit ondanks de moeilijkheden niet anders te willen leven; voor haar wegen de verbondenheid en stabiliteit van hun drie‑persoonsgezin zwaarder dan de kritiek van buitenstaanders.