Lima moet bijna bevallen: 'Het maakt me niet uit hoe mijn kind ter wereld komt'

maandag, 18 augustus 2025 (18:03) - Kek Mama

In dit artikel:

Lima kiest er bewust voor om haar tweede bevalling grotendeels op zich af te laten komen. Na een eerste zwangerschap waarin ze zich helemaal niet voorbereidde — en twintig minuten na aankomst in het ziekenhuis al bevallen was — wil ze herhaling van die ongeplande houding: weinig verwachtingen, minder kans op teleurstelling. Haar hele “plan” bestaat uit twee eenvoudige eisen: dat haar partner de navelstreng doorknipt en dat de baby direct op haar borst wordt gelegd.

Praktisch betekent dat dat ze zich niet vastlegt op locatie, bevalhoudingen of pijnbestrijding. Of het een thuisbevalling, geboortecentrum of ziekenhuis wordt, hangt af van hoe het moment zich aandient. Ook over pijnbestrijding blijft ze flexibel: bij haar eerste bevalling wist ze vooraf niet welke opties ziekenhuizen bieden en ontdekte ter plekke dat een morfinepomp niet overal beschikbaar was. Dat voorval versterkte haar besluit om ditmaal niet uitgebreid te gaan vergelijken welke faciliteiten waar aanwezig zijn; ze ziet wel waar ze belandt en wat daar mogelijk is.

Wat betreft houding tijdens de ontsluiting vertrouwt Lima op haar lichaam en de begeleiding van de verloskundige. Ze erkent dat haar houding nu mogelijk makkelijker klinkt omdat de eerste bevalling vlot verliep; mocht deze keer een lange, intensieve arbeid volgen, zou ze haar aanpak kunnen bijstellen — bijvoorbeeld licht dimmen, muziek gebruiken of toch meer informatie zoeken. Die mogelijke aanpassing beschouwt ze als een zorg voor later, niet iets om nu te plannen.

Het verhaal illustreert hoe uiteenlopend moeders met een zwangerschap omgaan: van volledig uitgedachte draaiboeken tot een bijna onvoorbereide, intuïtieve aanpak. Ter vergelijking wordt in de tekst ook Malou genoemd, die juist tot in detail haar bevalling organiseert. Voor lezers is de kern duidelijk: er bestaat geen universeel goede manier — wat telt is wat voor de moeder op dat moment werkt, met acceptatie dat werkelijkheid vaak anders verloopt dan de intentie.