Laurie: 'Wat me telkens treft, is hoe anders kinderdagverblijven hier in Zuid-Afrika voelen'

In dit artikel:

Laurie (38), orthopedagoog en moeder van Dex (8) en Otis (3), woont sinds vorig jaar met haar gezin in Kaapstad. In haar column beschrijft ze haar liefde voor het Afrikaans: een taal die volgens haar rechttoe-rechtaan is, zonder managementfrasen of vergaderjargon, en die precies zegt wat iets is. Die helderheid waardeert ze niet alleen op verpakkingen — waar ze woorden als Smeerlig, Grondboontjie en springmielie tegenkomt — maar vooral in de namen van Zuid-Afrikaanse peuterspeelzalen en voorscholen.

Laurie haalt tal van voorbeelden aan van kinderdagverblijven waarvan de namen haar charmeren door hun eenvoud en eerlijkheid: Babbel & Bekkie, Kleinbegin Kleuterskool, Lekkerlag Kleuterskool, Suikerklontjies en Vrolike Voetjies. Zelfs in kleine dorpen stuit ze op aandoenlijke of ludieke namen als Fraaie Viooltjies, Die Lawaaipaleis en Blinkogies, en op oprechte religieuze varianten zoals Jesus se Lammetjies en Kleuterkerkie. Zulke namen maken direct duidelijk wat de instelling belooft: spelen, lachen en opgroeien — niets meer, niets minder.

Die directe stijl contrasteert volgens Laurie scherp met Nederland, waar kinderopvang vaak probeert te uitstralen dat ze gericht is op ontwikkeling, ambitie en zelfexpressie — met namen die neigen naar hippe marketing en prestige (denk aan termen als “little einsteins” of “VIP kids”). Ze ervaart dat in Zuid-Afrika het leven en de taal eenvoudiger en toegankelijker blijven; geen grootse beloften, maar een directe, ontwapenende eerlijkheid.

Voor Laurie is die soberheid van het Afrikaans een verademing: het houdt het echt en herkenbaar, of het nu om pindakaas of peuterspeelzalen gaat. Dat eenvoudige, oprechte taalgebruik maakt het dagelijkse leven daar voor haar prettiger en vertrouwd.