Laurie: 'Rugby, braaien en pepernoten: zo zien mijn kinderen eruit na anderhalf jaar Zuid-Afrika'

In dit artikel:

Laurie (38), orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van Dex (7) en Otis (3), woont sinds vorig jaar met haar gezin in Kaapstad. In haar column beschrijft ze hoe kinderen ongelooflijk veerkrachtig en flexibel zijn: waar volwassenen vaak blijven vergelijken, passen kinderen zich moeiteloos aan nieuwe gewoontes en een andere cultuur aan.

Concreet merkt ze het aan kleine dingen: haar oudste raakte enthousiast voor rugby, een sport die hij in Nederland niet kende en waar hij nu trots met groene en bruine knieën van thuiskomt. De jongste mengt Nederlands en Engels en pikt af en toe een Xhosa-woord op; in het weekend vraagt hij om te gaan braaien — het Zuid-Afrikaanse barbecue-ritueel dat in zijn vocabulaire het Nederlandse woord voor barbecue vervangt. Tegelijkertijd blijven typisch Nederlandse voorkeuren zoals hagelslag en pepernoten bestaan, en zien de kinderen het op school niet naar buiten gaan bij regen als iets vreemds.

Het belangrijkste voor Laurie is dat haar kinderen opgroeien tussen kinderen van allerlei achtergronden, en dat diversiteit voor hen vanzelfsprekend is geworden. Die houding leeft met hen mee; het is volgens haar geen vakantiesouvenir maar een blijvende levensinstelling. Mocht het gezin terugkeren naar Nederland, nemen ze meer dan bagage mee: een rugbybal, een braairooster en een nieuwe manier van kijken naar de wereld.