Irene (39) trok haar kinderwens in: 'Toen we gingen proberen, voelde ik het niet meer'

In dit artikel:

Irene (schuilnaam) dacht altijd dat ze moeder wilde worden, maar veranderde van gedachten toen zij en haar vriend Richard het daadwerkelijk probeerden. Na een jaar relatie spraken ze serieus over kinderen; omdat Irene 38 was liet ze haar spiraaltje verwijderen en zouden ze gaan proberen zwanger te raken. Op die dag merkte ze voor het eerst twijfel en angst: het idee van een zwangerschap voelde beangstigend en als verlies van vrijheid.

In de eerste maanden voelde Richard zich juist enthousiast, terwijl Irene afwisselend opluchting en weerstand ervoer. Ze voelde fysieke reacties — opgezwollen borsten en onzekerheid bij de vruchtbare periodes — die haar alleen maar bevestigden dat de wens verdwenen was. Om zichzelf ruimte te geven miste ze soms bewust momenten waarop bevruchting kon plaatsvinden. Na ongeveer twee maanden was ze zeker: ze wilde geen kinderen meer.

Het moeilijkste was het vertellen aan Richard. Ze wist dat hij een kind wilde en dat dit hun relatie waarschijnlijk zou breken, maar ze koos voor eerlijkheid omdat ze hem een kans op een kinderleven gunde. Richard reageerde emotioneel, vertrok om na te denken en haalde later zijn spullen op; de relatie eindigde. Via een gemeenschappelijke vriendin hoorde Irene later dat Richard en zijn nieuwe vriendin — ongeveer zes maanden bij elkaar — een kindje verwachten; ze wenste hen het beste.

De kern van haar verhaal is dat kinderwens kan veranderen en dat open, respectvolle communicatie tussen partners cruciaal is wanneer één van beiden van gedachte verandert. Het artikel benadrukt het belang van luisteren naar elkaars wensen en samen zoeken naar een oplossing die voor beide partijen werkt.