'Ik kan het niet meer, mama': Lydia's puber (14) bezweek onder mentale druk van school en sociale media

vrijdag, 31 oktober 2025 (12:25) - J/M voor Ouders

In dit artikel:

Lydia (44) beschrijft hoe haar 14-jarige dochter Pleun onder steeds grotere druk kwam te staan door school, sociale media en een volle agenda, wat eindigde in een paniekaanval. Waar Lydia aanvankelijk het stille gedrag toeschreef aan normale puberhumeurigheid, stapelden zich klachten op: hoofdpijn, slaaptekort en groeiende afkeer van school. Op een maandag hyperventileerde Pleun tijdens het ontbijt en zei: “Ik kan het niet meer.” Lydia meldde haar ziek en schakelde direct hulp in.

De huisarts verwees naar een kinderpsycholoog, waar Pleun kon praten over prestatiedrang, faalangst en de neerbuigende invloed van influencers op haar zelfbeeld. In therapie leerde ze signalen van overbelasting herkennen en kreeg ze strategieën om anders met stress om te gaan. Voor Lydia leidde het proces tot zelfreflectie: zij realiseerde zich dat ze soms te veel van haar dochter verwachtte en ook eigen grenzen moest bewaken.

Praktische veranderingen hielpen herstel: Pleun stopte met de leerlingenraad, reduzierte paardrijlessen tot één keer per week en beperkte haar schermtijd. Samen stelden moeder en dochter prioriteiten vast en oefenden ze met nee zeggen. Pleun herontdekte tekenen als ontspanning en vond meer rust en zelfvertrouwen. Een belangrijk moment was haar uitspraak: “Ik wil niet meer perfect zijn,” waarmee ze afstand nam van onrealistische verwachtingen.

Lydia benadrukt dat veel pubers momenteel met vergelijkbare druk kampen en dat ouders alert moeten zijn op signalen van overbelasting. Haar advies: creëer een veilige omgeving voor gesprekken, wees niet-oordelend en zoek professionele hulp wanneer nodig. De ervaring leerde hen beiden grenzen te stellen, prioriteiten te kiezen en op tijd rust te nemen — vaardigheden die Pleun sterker maken voor de toekomst.

Kortom: een opeenstapeling van prestatie- en sociale druk kan bij jongeren tot acute mentale klachten leiden; vroeg ingrijpen, professionele begeleiding en het verminderen van verplichtingen kunnen herstel en weerbaarheid bevorderen.