Huisdierperikelen: "Speedy vroeg of ik hem mee wilde nemen, mama', brulde ze'

In dit artikel:

Op een gewone dinsdag kreeg Suze een verontrustend telefoontje van de juf: haar vierjarige dochter Noor had stiekem hun hamster Speedy mee naar school gesmokkeld en het dier was kwijtgeraakt in de klas. Suze, die net thuis was, haastte zich naar school met hamstersnoepjes, maar trof Noor huilend aan en een rumoerige klassenomgeving waar een klein knaagdier vermoedelijk doodsbang in een hoekje verscholen zat.

Samen met de juf probeerden ze de hamster te lokken: snoepjes in hoekjes, een diervriendelijke muizenval met voer — alles tevergeefs. Noor hield vol dat Speedy haar had leren volgen omdat hij verdrietig werd wanneer zij naar school ging; haar moeder en de leerkracht moesten haar ervan overtuigen dat het meenemen van een huisdier niet kon. Na twee weken zonder spoor van Speedy legde Suze het verlies uit aan Noor door te zeggen dat Speedy kennelijk op school wilde blijven. Sindsdien begroet Noor elke ochtend luidruchtig “Hoi Speedy, ik ben er weer!” tegen een hamster die ze nooit meer zag. Uiteindelijk heeft het gezin thuis een tweede hamster genomen, zodat Noor er vlakbij eentje heeft — een oplossing waar Suze zich niet trots op voelt.

Het verhaal staat in het kader van huisdierverwarring en de soms onbedoelde gevolgen wanneer kinderen hun dierenvrienden meenemen naar openbare plekken. Dergelijke incidenten benadrukken risico’s voor het welzijn van het dier, de orde in de klas en de lastige opvoedkundige keuzes van ouders. Aan het eind van het stuk wordt kort verwezen naar een andere huisdierenruzie: kat Pluis zorgde voor commotie in de straat; baasje Janine vertelt dat verhaal elders.