Ellen: 'Ieder kind dat ook maar denkt aan zelfdoding vanwege pesten is er één teveel'

In dit artikel:

Ellen, trajectbegeleider in het voortgezet speciaal onderwijs en moeder van vier kinderen, reageert op de tragische zelfmoord van Nina, een veertienjarig meisje uit Helmond dat werd gepest. Ondanks dat de school van Nina een pestprotocol hanteerde en probeerde te begeleiden, was dit blijkbaar onvoldoende om het meisje te helpen, wat haar uiteindelijk tot een fatale beslissing leidde. Ellen belicht hoe pesten vaak complex is door groepsdynamiek, onderlinge relaties en individuele omstandigheden, en dat niet elke gevoel van buitensluiting per se pesten betekent. Ze benadrukt het belang van goede communicatie tussen school, ouders en leerlingen om problemen tijdig te signaleren en te bespreken. Aan de hand van eigen ervaringen met haar zoon Miles illustreert ze dat pesten niet altijd eenduidig is en dat soms ook slachtoffers weer daders kunnen worden. De huidige publieke veroordeling van vermeende pesters is volgens haar problematisch, vooral als zij mogelijk onschuldig zijn. Volgens Ellen faalt het systeem wanneer pesten zo ver escaleert dat een kind geen toekomst meer ziet; daarom pleit ze voor preventief onderwijs, zoals het gebruik van de film ‘Spijt’ in lessen tegen pesten. Ze wenst nabestaanden van Nina veel sterkte en benadrukt dat elk kind dat zelfmoord overweegt door pesten er één te veel is.