Diantha (32): 'Ik doe alsof ik enthousiast ben over knutselwerkjes, maar het ligt binnen vijf minuten in de prullenbak'

In dit artikel:

Diantha (32) is dol op haar vijfjarige zoontje Tom, maar niet op de stapels knutselwerkjes die hij van school meebrengt. Wanneer Tom trots thuiskomt, reageert ze altijd enthousiast — soms met een knuffel en een compliment — maar meestal verdwijnt het kunstwerkje binnen enkele minuten in de prullenbak. Ze maakte vroeger alles klaarblijkelijk bewaard, tot het huis veranderen dreigde in een museum van lijm, glitter en kapotte wc-rolraketten.

Om ruimte en overzicht te houden heeft ze een eenvoudige routine: ze bewondert het werk, maakt soms een foto en gooit het daarna weg. Alleen moederdagknutsels bewaart ze nog, omdat die voor haar emotionele waarde hebben. Soms knaagt er schuldgevoel; daarom verbergt ze weggegooide werkjes onderin de vuilnisbak of doet ze alsof ze ze op zolder heeft gelegd — “kleine leugentjes om bestwil.”

Diantha benadrukt dat dit geen gebrek aan waardering betekent, maar een grens stellen tussen erkenning en hamsteren. Veel ouders zullen zich in haar verhaal herkennen: trots en aanmoediging geven kan zonder alles te bewaren. (Pseudoniem gebruikt; echte naam bekend bij de redactie.)