Caroline (35) tilt haar zoon (6) nog iedere dag de school binnen: 'Hij heeft die geborgenheid nodig'

In dit artikel:

Elke ochtend herhaalt zich bij Caroline en haar zesjarige zoon Finn een vast ritueel op het schoolplein: ze tilt hem uit het stoeltje, houdt hem dicht tegen zich aan en loopt pas weg als hij in de klas langzaam loslaat. Hoewel anderen soms verbaasd kijken — en een voorbijganger eens onhandig grapte of Finn “geen voetjes meer” had — geeft Caroline hem die nabijheid. Ze geniet er zelfs een beetje van: “dan is hij nog even mama’s kleine baby.”

In groep 1 ging het afscheid nog gepaard met veel tranen en paniek. De juf adviseerde korte afscheidjes, maar Caroline voelde dat Finn echt behoefte had aan troost. Finn werd te vroeg geboren en lag weken in het ziekenhuis; die onzekere start zou volgens haar invloed hebben op zijn basisgevoel van veiligheid. Daarom koos ze ervoor stap voor stap met hem te oefenen: eerst meelopen tot de kapstok, later tot de deur, en nu zet ze hem binnen neer waarna hij zelfstandig verder gaat en roept: “Tot vanmiddag, mama!”

Het proces veranderde ook Caroline’s kijk op opvoeden. Waar ze dacht dat loslaten het belangrijkste was, ontdekte ze dat meebewegen en bieden van steun soms even noodzakelijk is om zelfstandigheid mogelijk te maken. Ze koestert de kleine, kwetsbare momenten nu, in de wetenschap dat die herinneringen haar en Finn bijblijven terwijl hij in zijn eigen tempo groeit.