Anouk: 'Ook beginnen mijn kinderen aan incidentele verwaarlozing te lijden, dus dit is mijn eerste stap naar herstel'

In dit artikel:

Anouk, partner van Erwin en moeder van vier dochters (Aurélie 11, Emeline 8, Vieve 7 en Lilou 4), bekent dat ze worstelt met een gameverslaving die haar gezinsleven begint te raken. Waar haar huishouden normaal gekenmerkt wordt door liefde en spontaniteit, sluipt bij haar het gamen steeds vaker tussendoor: eerst urenlang op de Nintendo Wii, later tijdens kraamnachten verslingerd aan Candy Crush, en nu aan het frustrerend verslavende Match Factory op haar telefoon. Het spel houdt haar ’s avonds wakker tot diep in de nacht en leidt soms tot verwaarlozing van klusjes (zoals sokken matchen) en aandacht voor de kinderen.

Anouk vertelt dat ze eerder al eens afgekickt raakte van Candy Crush nadat het spel crashte; toen heeft ze het verwijderd en haar trek naar snoep symbolisch bezworen met echte gummibeertjes. Deze keer ging ze verder over grenzen: ze betaalde al echt geld om een level te halen, iets dat haar dochters verbaasd deed vragen of het wel om echte euro’s ging. Ook merkte ze zichzelf meerdere keren tegen haar kinderen zeggen dat ze ‘‘even midden in een potje zat’’, een signaal voor haarzelf dat het echt te ver ging.

De kern van haar besluit is helder: ze wil terug naar de werkelijkheid, meer genieten van haar kinderen en minder tijd verliezen in de virtuele wereld. Ze ziet het als een interventiepunt en eerste stap naar herstel.

Kort extra context: mobiele puzzel- en matchspellen zijn zo ontworpen dat ze korte beloningscycli en betaalmuren gebruiken, wat het risico op overmatig spelen vergroot, vooral bij ouders met weinig slaap of veel stress. Praktische maatregelen bij zulke verslavingen zijn onder meer het spel verwijderen, schermtijdlimieten instellen, betaalopties blokkeren en vaste telefoonloze momenten met het gezin invoeren. Als spellen ernstige gevolgen hebben voor werk, relatie of opvoeding, kan professionele hulp of een steungroep nuttig zijn.